Autofluorescencja dna oka – to obecnie najnowocześniejsza metoda badania siatkówki, polegająca na obserwacji zmian, które zachodzą na jednej z warstw siatkówki -nabłonku barwnikowym.

Obrazowanie z zastosowaniem autofluorescencji dna oka (FAF) stanowi metodę obrazowania in vivo i służy do mapowania rozmieszczenia fluoroforów naturalnie lub patologicznie zmienionego dna oka.

Autofluorescencji dna oka  FAF zapewnia informację o stanie nabłonka barwnikowego siatkówki (RPE).

Fluorescencja pochodzi głównie z lipofuscyny, która stanowi pigment oka i produkt uboczny metabolizmu wewnątrzkomórkowego w fotoreceptorach i RPE.

Dzięki zdolności lipofuscyny do fluorescencji (pochłania świata o jednej długości fali oraz emituje światło o innej długości fali), możliwy jest jej pomiar, który daje diagnoście informację o stanie metabolicznym siatkówki.

Autofluorescencja umożliwia wykrycie i zarejestrowanie złogów tzw. lipofuscyny, która jest naturalnie występującym wewnątrzkomórkowym markerem metabolizmu w komórkach nabłonka barwnikowego siatkówki. Analiza lipofuscyny daje ważne informacje dotyczące stanu siatkówki.

Autofluorescencja dna oka jest badaniem nieinwazyjnym. Nie wymaga podania środków kontrastowych.

W instytucie Oka wykonana jest na najprecyzyjniejszym aktualnie na świecie tomografie Spectralis HRA + OCT2 .

Dzięki fotografii FAF udaje nam się odkrywać zmiany w obrębi siatkówki, których zaobserwowanie było dotychczas niemożliwe.

• zmiany degeneracyjne w siatkówce – wrodzone lub nabyte
• AMD – zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem, a zwłaszcza w stadium wczesnym (druzy w plamce żółtej)
• Druzy tarczy nerwu wzrokowego
• torbielowaty obrzęk plamki (CME)
• Dystrofia plamkowa i siatkówkowa
• Idiopatyczna teleangiektazja w plamce
• Zapalenie błony naczyniowej siatkówki
• CRS – centralna surowicza retinopatia
• Otwory plamki
• Guzy wewnątrzgałkowe